جامعه ستیزی و جامعه گریزی دو رویکرد متفاوت در برابر جامعه و فشارهای اجتماعی هستند. هر کدام از این رویکردها ممکن است در مواجهه با فشارها و توقعات جامعه مورد استفاده قرار بگیرند. در این مقاله از سایت سخن امید به قلم سید امید خیریه ، به بررسی راه‌های مختلف برخورد با جامعه و مزایا و معایب هر یک خواهیم پرداخت.
تعریف کامل جامعه ستیزی و جامعه گریزی
جامعه ستیزی:
جامعه ستیزی به وضعیت یا رویکردی اطلاق می‌شود که فرد در آن سعی می‌کند با تطبیق با ارزش‌ها، نظرات و توقعات جامعه، خود را در برابر فشارهای اجتماعی محافظت کند. در این رویکرد، فرد به دنبال تطبیق با انتظارات اجتماعی است و سعی می‌کند تا جای ممکن در جامعه مورد قبول قرار گیرد. فرد ممکن است نقش‌ها و نظرات جامعه را بپذیرد و سعی کند با رفتارها و گفتارهای خود، توجه و تأیید جامعه را به دست آورد. جامعه ستیزی معمولاً با تمرکز بر تعامل سازنده با جامعه و تحکیم روابط اجتماعی همراه است.
جامعه گریزی:
جامعه گریزی به وضعیت یا رویکردی اطلاق می‌شود که فرد در آن سعی می‌کند از فشارهای اجتماعی فرار کند و به جایی که از این فشارها در امان باشد، پناه ببرد. در این رویکرد، فرد برای حفظ خود و حفظ آرامش داخلی، به جایی فرار می‌کند که از تحمل فشارهای اجتماعی معاف باشد. فرد ممکن است روابط اجتماعی را کاهش دهد و به دنبال جامعه‌ای با دیدگاه‌ها و ارزش‌های مشابه خود بگردد. جامعه گریزی معمولاً با تمرکز بر حفظ آرامش داخلی و خودکنترل همراه است.
هر فرد می‌تواند در مواجهه با فشارهای اجتماعی از هر یک از این رویکردها استفاده کند و انتخاب بین جامعه ستیزی و جامعه گریزی بستگی به شرایط و ارزش‌های شخصی او دارد.
۱. راه دفاع
در رویکرد دفاع، فرد سعی می‌کند با تطبیق و تناسب با ارزش‌ها و نظرات جامعه، خود را در برابر فشارهای اجتماعی محافظت کند. این رویکرد بر این اصل تمرکز دارد که ارتباط خوب با جامعه و قبول نظرات آن، باعث تعامل سازنده و تحکیم روابط اجتماعی می‌شود. در این رویکرد، فرد به دنبال تطبیق با انتظارات اجتماعی است و سعی می‌کند تا جای ممکن در جامعه مورد قبول قرار گیرد.
۲. راه فرار
در رویکرد فرار، فرد سعی می‌کند از فشارهای اجتماعی فرار کند و به جایی که از این فشارها در امان باشد، پناه ببرد. این رویکرد بر این اصل تمرکز دارد که فرد برای حفظ خود و حفظ آرامش داخلی، به جایی فرار کند که از تحمل فشارهای اجتماعی معاف باشد. فرد در این رویکرد ممکن است روابط اجتماعی را کاهش دهد و به دنبال جامعه‌ای با دیدگاه‌ها و ارزش‌های مشابه خود بگردد.
مزایا و معایب هر یک
مزایا راه دفاع:
تعامل سازنده با جامعه و تحکیم روابط اجتماعی
افزایش احترام و قبولیت در جامعه
احساس تعلق و ارتباط با اجتماع
معایب راه دفاع:
فقدان استقلالیت و خودبینی
تحمل فشارهای اجتماعی و نیاز به تطبیق مداوم
احساس ناتوانی در برخورد با تضادهای شخصیتی
مزایا راه فرار:
حفظ آرامش داخلی و خودکنترل
امکان برخورد با محیط‌های مطلوب و با دیدگاه‌های مشابه
کاهش فشارهای اجتماعی و احساس آزادی
معایب راه فرار:
کاهش تعامل و روابط اجتماعی
احساس انزوا و عدم انسجام با جامعه
ممکن است منجر به عدم قبولیت و انزواجامعه شود
در نهایت، هر فرد باید با توجه به شرایط و ارزش‌های شخصی خود، راه‌برخورد با جامعه را انتخاب کند. ممکن است در برخی مواقع ترکیبی از این دو رویکرد نیز برای مدیریت فشارهای اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد. در هر صورت، این انتخاب باعث تعیین شخصیت و هویت فرد در جامعه می‌شود و بر تجربه و آرزوهای شخصی او تأثیر می‌گذارد.
تفاوت بین درونگرا و ضد اجتماعی چیست؟
درونگرایی و ضد اجتماعی دو مفهوم مختلف هستند که در رابطه با رفتارها و تمایلات فردی به کار می‌روند. تفاوت اصلی بین درونگرایی و ضد اجتماعی در نحوه برخورد و تعامل فرد با جامعه و اجتماع است.
درونگرایی:
درونگرایی به وضعیت و رویکردی اطلاق می‌شود که فرد در آن تمایل دارد به تنهایی بودن، به داخل خود متمرکز شود و از تعاملات اجتماعی کمی استفاده کند. درونگرایان معمولاً انرژی خود را از فعالیت‌هایی مثل خواندن کتاب، تفکر و تمرکز بر خودشان بدست می‌آورند و نیاز کمتری به تعاملات اجتماعی دارند. آنها ممکن است فرصت های اجتماعی را کمتر جستجو کنند و به جای آن تمرکز خود را بر روی فعالیت‌های خودمحور قرار دهند. درونگرایان معمولاً تمایل دارند در محیطی آرام و کم تحرک بوده و در فضایی کوچکتر از اجتماع خود را راحت‌تر حفظ کنند.
ضد اجتماعی:
ضد اجتماعی به وضعیت و رویکردی اطلاق می‌شود که فرد در آن دارای میل به عدم تعامل و عدم انطباق با قوانین، ارزش‌ها و انتظارات اجتماع است. ضد اجتماعی‌ها ممکن است مخالف قوانین و اصول اجتماعی باشند و تمایل داشته باشند به طور عمدی از تعاملات اجتماعی خودداری کنند. آنها ممکن است به دلایلی مانند نارضایتی از اجتماع، احساس عدالت نکردن و یا مشکلات شخصی خود، انزوا و عدم تعامل را بر ترجیح دهند. ضد اجتماعی‌ها معمولاً دارای رفتارهای مختلفی مانند انجام عمل‌های مخالف قوانین، کنار گذاشتن ارتباطات اجتماعی، یا عدم احترام به انتظارات اجتماعی هستند.
به طور خلاصه، درونگرایی به تمایل فرد به تمرکز بر خود و کاهش تعاملات اجتماعی اشاره دارد، در حالی که ضد اجتماعی بیشتر به مخالفت و عدم انطباق با قوانین و ارزش‌های اجتماعی اشاره دارد.
در پایان از توجه شما همراهان گرامی و همچنین مطالعه این مقاله از سایت سخن امید سپاسگزارم . به شما پیشنهاد می کنم مقاله مقابله با تحقیر و تمسخر در محل کار به قلم استاد امید خیریه را مطالعه کنید.
